bocå

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Bodje « boke », avou l’ cawete « -å ».

Sustantif

singulî	pluriyal
bocå	bocås

bocå o.

1. tupin d’ veule, avou ene coviete, k’ on-z î wåde di l’ amagnî (confiteure, rolmope).
2. amagnî k’ on-z a metou e consieve divins.
   • I fåt magnî les bocå d’ poere.
3. pot u tube di veule k’ on s’ endè sieve dins les labos.
   • C’ est èn awatron di l’ åbe del syince k’ a vnou å monde dins on bocå. — Albert Maquet (fråze rifondowe).

Sinonimeye

• wek

Mots vijhéns

• esprouvete
• påpåd-bocå

Omofoneye

• bocåd

Ratournaedjes

tupin d’ veule

• Francès : bocal ^(fr)

consieve

• Francès : conserve ^(fr)