Aller au contenu

boniket

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « bonet », avou l’ cawete « -et », avou l' assaetchance del avou l’ cawete « -eke ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
boniket bonikets

boniket omrin

  1. (mot d’ mousseure) pitit bonet, d' efant, di cmere.
    • Vosse boniket a dinteles est d' abîme bén plissî. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Ele radjustêye si boniket. Motî Haust (fråze rifondowe).
    • I m’ shonne ki djel voeye avou s’ blanke rôbe a trinne et si ptit boniket ! Henri Simon, « Li bleû-bîhe » 1886, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.18 (fråze rifondowe).
  2. (mot d’ mousseure) roed dmeye ceke ahessant a rloyî les tchveas d' ene kimere.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
pitit bonet, d' efant, di cmere
roed dmeye ceke ahessant a rloyî les tchveas d' ene kimere