brotche

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Tayon-bodje latén « broccus » (sinse ?)

Prononçaedje

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /bʀɔt͡ʃ/
    • (pa rfrancijhaedje) /bʀɔʃ/ (wårniteure di tchmijhe) ; (minme prononçaedje cåzu pattavå)
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /bʀɔt͡ʃ/
• Ricepeures : nén rcepåve

Sustantif

singulî	pluriyal
brotche	brotches

brotche femrin

1. wårniteure di tchmijhe.
   • Ossu, dvant les lårmires do Pot d' Ôr, del croejhete, då Tchén Bleu, li sployon d' nosse Djan manka do rvierser tote ene hiede di cårpeas k' louként tourner, avou des ouys come Sint-Djîle, les polets, les tchapons, les dindons, ås brotches des forneas — Joseph Mignolet, "Vé l’loumîre" (1922) (fråze rifondowe).

wårniteure di tchmijhe

• Francès : broche ^(fr)

Codjowas

brotche

1. indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « brotchî ».
2. suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « brotchî ».
3. kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « brotchî ».