Aller au contenu

bwejhlî

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « bwejhler » avou l’ cawete «  ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
bwejhlî bwejhlîs

bwejhlî omrin

  1. bokion.
    • Dj’ inme l’ Årdene avou ses brouwires
      Et les boerlaedjes di ses bwejhlîs
      K’ on-z etind dpoy li sapinire
      Å minme tins ki l’ ci do tchvålî. — M. David (sourdant a recråxhî) (fråze rifondowe).
    • Et vola k’ å pî d’ l’ åbe, les bwejhlîs s’ arestèt,
      Tcherdjîs d’ awiantès hepes et d’ pezantès cougneyes. Henri Simon (fråze rifondowe).
    • Portant dj' a-st oyou dire : « Ci n' est nén on peupe pol flîme ! »
      Heye ! Sitocaesses bwejhlîs ! Heye ! Femes ås baradas !
      Si vos n' avoz nol gloriole vos estoz sins haeyeme
      Et vos valoz bén li peupe ki Verhaeren tchanta !! Louis Lagauche, "L' inmant", (1947), A l’Årdène, p. 146 (fråze rifondowe).
  2. munujhî (ki fwait des ptitès usteyes di bwès).
    • Alez s’ cweri ene loce di bwès amon l’ bwejhlî.

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
bokion
munujhî