Aller au contenu

côp d’ tonire

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Shûte des mots : « côp » + « d’ » + « tonire », lu-minme calcaedje do francès « coup de tonnerre ».

côps di tonire

Sustantivire

[candjî]

côp d’ tonire

  1. brut spårdou pa ene aloumire.
    • Heye ! Kéne foite aloumire
      Vs dirîz k' l' air si find.
      Djezus ! Ké côp d’ tonire !
      Kéne froede souweur mi prind… Jean-Joseph Dehin, "L' orèdje" (1848) (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. come on côp d’ tonire.
    • Li feme del måjhone aroufla come on côp d' tonire, riclapant les poites drî leye, fjhant xhilter les clés des årmås, k' ele droveut fivreuzmint. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.8 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
brut spårdou pa ene aloumire