Aller au contenu

cligntaedje

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « clignter » avou l’ cawete « -aedje »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
cligntaedje cligntaedjes

cligntaedje omrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « clignter ».
    • On cligntaedje d' ouy el djinne beacôp. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Mi monkeur e-st ene sitoele,
      On cligntaedje d’ ôr e bleu cir
      Ki l’ nute a cozou so s’ toele. Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Dilouhe (essai de villanelle) », 1925, p.99 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
clignaedje di l'ouy
riglatixhaedje