Aller au contenu

coriant

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « cor- » ‎(« coroye ») avou l’ dobe cawete « -iant », çou ki dene on mot avou l’ dobe cawete « -ant ».

Prononçaedje

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin coriant coriants
femrin coriante coriantes

coriant omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. stocaesse, mins ki ploye.
    • Gn a rén d' pus coriant ki l' oizire. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Les djouweus d' toû divèt-st aveur des coriantès mwins. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Dji vou bén k’ i n’ esteut nén foû gros, mins il esteut k’ araedje coriant ! Henri Simon, « Sètche, i bètche » 1889, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.42 (fråze rifondowe).
  2. stocaesse, k' edeure li målåjhey ovraedje.
    • I fåt esse coriant po fé ç’ mestî la D.T.W (fråze rarindjeye).

Ratourneures

[candjî]
  1. coriant come on nålî

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
ki ploye åjheymint
capåbe di fé on målåjhey ovraedje
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

3. entêté, obstiné : i sèrè coriant a décidè ; — 4. (a propos du temps) : i va fè coriant, il va faire très chaud ou il va faire très froid (selon la saison -->