Aller au contenu

croufieus

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « croufe » (avou candjmint d’ voyale) avou l’ dobe cawete « -ieus ».

Prononçaedje

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin croufieus
femrin padrî croufieuse croufieuses
femrin padvant croufieuse croufieusès

croufieus omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. k' a ene croufe.
    • Schoûtez on ptit mot do croufieus Råskin,
      K' a d' l' esprit disk' åd dizeur del tiesse : — HFbl, Râskin (traduit du français), 1843, p.31 (fråze rifondowe).
    • Loukîz don l' laid houpieus pîmåye,
      Téns t' croufieus, t' årès l' air pus spès ! Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Bin v’la st-on râre èdon surmint" (fråze rifondowe).
    • On pôve pitit croufieus coir ki n’ sait minme pus hawter, et k’ adårrè come on pierdou ki cwirt ene ahoute. Arthur Xhignesse, « Boule-di-Gôme », 1912, p.30 (fråze rifondowe).
    • Si croufieus coir, portant si tene, a l' air do pezer so ses greyès pates. Ses plomes, d' on måssî blanc, sont totè dhåmonêyes, et s' tiesse e-st a mitan disploumêye, foice d' aveur stî dsonnêye a côps d' betch. — MFab, "Li hatche di bronze" (1937), p. 68 (fråze rifondowe).
    • Il esteut må poirtant et croufieus pus sovint k' a s' toû. Paul Renson (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ratournaedjes

[candjî]
k' a ene croufe