djinne

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye 1

Sustantif

singulî	pluriyal
djinne	djinnes

djinne femrin

1. sacwè ki sacwè ki disrindje.
   • A vint ans, dji hantéve li feye di mon l' gorlî,
     Ene binamêye crapåde ki m' veyeut foirt voltî ;
     Ca l' dimegne et l' londi, cwand dj' cwitéve si måjhone,
     I faleut k' on s' båjhaxhe sins nole djinne po personne : — Jean Dessard, D'ine cohe so l'aute, 1939, p.127, Li c’fèchon da Hinri (1909) (fråze rifondowe).
   • Mins l’ pôve potince si trouve djourmåy e l’ djinne
     Si l’ djoye fwait plaece ås måleurs, ås guignons. — Louis Lagauche, Tchansons tchusèyes, (1908-1912), «Inmans-nos» p.46 (fråze rifondowe).
2. (mot d’ medcén) pitite sofrixhance e-n ene metowe plaece.

Ratournaedjes

sacwè ki disrindje

• Francès : gêne ^(fr)

Codjowas

djinne

1. indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « djinner ».
   • Totafwait l' djinne !
2. suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « djinner ».
   • I fåt k' i s' djinne, s' i vout trover ene plaece.
3. kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « djinner ».
   • Djinne tu, la, po des pareys !

Etimolodjeye 2

Sustantif

singulî	pluriyal
djinne	djinnes

djinne omrin

1. (biyolodjeye) pårteye do nawea del celule ki poite les racsegnes po on metou caractere.

Ratournaedjes

boket d' SDN ki poite on caractere

• Francès : gène ^(fr)