djoû d’ l’ an
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Aplacaedje di : «djoû» + «d’ l’» + «an», on calcaedje do francès « jour de l’an » (minme sinse).
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒuː.ˈdlã/
Sustantivire
[candjî]djoû d’ l’ an omrin todi singulî
- prumî d' djanvî.
- C’ est l’ djoû d’ l’ an, dji vén d’ croejhler troes djins; c’ esteut « Vey voltî », « Santé », et « Bouneur »; come i n’ savént ewou daler, dj' elzî a mostré vosse måjhone — Jacques Desmet (fråze rifondowe et rarindjeye).
Sinonimeye
[candjî]prumî d' djanvî
Ratournaedjes
[candjî]1î d' djanvî
- Francès : jour de l’an (fr)