Aller au contenu

djouwreye

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « djouwer », avou l’ cawete « -reye ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
djouwreye djouwreyes

djouwreye femrin

  1. (mot d’ efant) djeu (!!! a-z aveuri).
    • Et dire k’ on ptit valet parey,
      A dedja l’ åme d’ on verzelin,
      Cwand a si ådje on n’ sondje k’ al djouwreye ! Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), «Qui vint d’chet grette», p.128 (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : E1, E2

Ratournaedjes

[candjî]
djouwreye