Aller au contenu

emantchaedje

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « emantchî », avou l’ cawete « -aedje », çou ki dene on mot avou l’ betchete « e- » d’ ecloyaedje.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
emantchaedje emantchaedjes

emantchaedje omrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « emantchî ».

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
emantchaedje