Aller au contenu

ferdinne

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

vî lingaedje d’ oyi « fredain » (metchant)

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]

ferdinne femrin

singulî pluriyal
ferdinne ferdinnes
  1. biestreye d' efance k' on-z a bon d' î rapinser.
    • Nos avans fait nos ferdinnes cwand ns esténs djonnes Motî Haust (fråze rifondowe).
    • Po s' disfinde disconte les ferdinnes
      Di* des rwès kel-z ont sacadjî,
      Leus vî meurs sont tot a frigolinnesLouis Lagauche, "L' inmant", Tournai, (1947), p. 126 (fråze rifondowe).
    • A dj’ choûté nos vîs parints
      Nos raconter dès furdin.nes
      Au r’cwè, dins l’ culot !
      Jacques Desmet, Dêrènes bates, Mélin, 2014.
    • Avou totes ses ferdinnes, vo l' la sins plaece asteure.

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
ferdinne