Aller au contenu

forpougnî

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « pougnî » avou l’ betchete « for- » des viebes.

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]

forpougnî (viebe å prono) (2inme troke) (codjowaedje)

  1. si tomper eyet prinde ene trop grosse pougnêye d’ ene sacwè.
    • Li vindeu d’ bouboune s’ a forpougnî, dj’ aveu dmandé 250 grames ey i m’ end a dné 300.
  2. si fé do må a s’ pougnet.
  3. fé, ovrer trop d' on côp.
    • Li martchand ni s' a nén forpougnî. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • C’ est vraiy ki l’ ci k’ est måsegnî
      A bén åjhey di s’ forpougnî. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.123, “Les Shabots dè l’Bottresse” (fråze rifondowe).
    • Viker, c’ est s’ forpougnî et voleur comprinde boû cwand les ôtes breyèt vatche. Arthur Xhignesse, « Bwègnes mèssèdjes & pititès gotes » (1905), p.13 (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. i n’ pout må di s’ forpougnî : çou k’ on dit d’ ene djin près d’ ses liårds.

Sinonimeye

[candjî]

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
si fé do må a s’ pougnet
  • Francès : se fouler le poignet

{{ratour|fé, ovrer di trop | fr = se surmener (fr)