Aller au contenu

hale

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : hålé, xhalé, schåle.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « halla » lu minme do vî hôt almand « halla ».

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
hale hales

hale femrin

  1. covrowe plaece pol martchî.
    • On l' pormoennéve el veye
      Inte les cwate bayes d' on tchår gårni d' foyes di påkî,
      Shuvou des omes dal hale et d' ene flouxhe sins parey
      Louis Lagauche, "Li ptit hierdî" (1926), p. 115 (fråze rifondowe).
    • Èt l’ pauve richâ s’ plaindéve, tot d’hant
      Qu’on d’vreû poleur ach’ter sès âhe,
      Jôye èt sommèye tot come châr èt panâhe,
      E l' halle èt so l' marchî d' Saint J'han
      Antoine Kirsch, Li sa'vtî èt l' banquî, 1889.
  2. (pus stroetmint) mangonreye.

Ratourneures

[candjî]
  1. martchand del hale
  2. esse loukî come on tchén el hale
  3. magnî del tchå del hale

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
  • hale : E1
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :

Ratournaedjes

[candjî]
hale
esse loukî come on tchén el hale