Aller au contenu

leyî djus

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Aplacaedje di : «leyî» + «djus».

Vierbire

[candjî]

leyî djus (v. å spitron) (viebe å prono)

  1. si discoraedjî, piede tote si exhowe.
  2. si coutchî, baxhî, dischinde.
    • Påwions, mårteas, moxhes et moxhetes,
      Potche-e-four et biesses å Bon Diu,
      Aspitant des coxhes, des coxhetes,
      Trovrént ene bele plaece po s' leyî djus. Martin Lejeune, Po s' novèl an (fråze rifondowe).
    • Li pus påjhûle di tos les potinces,
      Ki s’ amuzèt pareys ki des Bon Diu,
      Tot volant fé zûner s’ mamêye lokince,
      Po fé l’ harlake, d’ on côp vént s’ leyî djus. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), «Loukîz d’vant vos», p.116 (fråze rifondowe).
    • Mierseu, pierdou sol voye et tronnant come ene foye,
      Droviant deus grands ouys lådjes come Saint Djîle l’ ewaeré,
      Avou l’ åme sofokêye et l’ coir a tchår di poye,
      Hanesse si leya djus, sol talus d’ on xhoré ! Louis Lagauche, « Li p’tit hièrdî », Tchant III, Saint Roch (1926) (fråze rifondowe).
    • Al vesprêye, nos chtroumfans l' solo ki s' lait djus sol grand bwès Paul-Henri Thomsin, ratournant Lès schtroumpfs èt lès bèrikes èmacralêyes, 2021, p. 39 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

si diloujhî, si discoraedjî, si disbåtchî

Ratournaedjes

[candjî]
si discoraedjî, piede tote si exhowe