longou
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « long » avou l’ cawete « -ou ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : Prononçaedje a radjouter
- Ricepeures : lon·gou
Addjectif
[candjî]singulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | longou | longous |
femrin padrî | longowe | longowes |
femrin padvant | longowe | longowès |
longou omrin
- bråmint pus long k’ lådje.
- Li guepård a on longou coir. — Pablo Sarachaga.
- Des longowès ongues. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- On ricnoxhe k’ ene plouve endè våt les poennes a çou k’ ele fwait lever les poes d’ souke et rtrossî les longowès cotes. — Arthur Xhignesse, « Bwègnes mèssèdjes » (1905), p.8 (fråze rifondowe).
- A ! Come i dvént halcrosse li pôve pitit poncea
Ki rloye les êrives do rew et k' hosse e mantche,
La k' ses longowès coxhes et kékès viyès plantches
Sont divnowes viermouyeuses do mossea
— Louis Lagauche, "L' inmant" (1947), p. 75 (fråze rifondowe).
- ki deure lontins tot djåzant d' èn air, d' on brut.
- Bén vos avoz d’ l’ aplomb
Do vni dvins nos brouwires cwand l’ brune kimince a dschinde,
Ki les oujheas d’ måleur, londjinnmint fjhèt-st etinde,
Des longous airs di moirt. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.188, “Li Brac’neu” (fråze rifondowe).
- Bén vos avoz d’ l’ aplomb
- (linwince) ki deure lontins, tot djant d’ ene voyale.
- Li rfondaedje des longous O.
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :