Aller au contenu

main

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Calcaedje do francès « main », do vî francès « man » (980), « main » u « mein ». Scrijhaedje avou wårdaedje do a etimolodjike do latén « manus ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
main mains

main femrin

  1. mwin.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Etimolodjeye

[candjî]

Loukîz a : « main »

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
main mains

main femrin

  1. mwin.
    • J’esteus prète à scrire ine lette à mi-homme, qwand tot prindant l’coq’mâre qui hoûzéve, jus d’li stoûve, i m’sipitte dè l’bolante aiwe so l’main et ji m’broûle comme vos vèyez […] Constant Simonis, Mi voèsène Bertine, 1904.

Ortografeyes

[candjî]

Omofoneye

[candjî]

Inglès

[candjî]

Prononçaedje

[candjî]
  • AFE : /ˈmeɪn/

Addjectif

[candjî]

main

  1. mwaisse.