mandaye

Walon

Cisse pådje ci do Wiccionaire n’ est co k’ ene esbåtche.
Si vos avoz des cnoxhances so ç’ mot ci, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike (clitchîz sol boton «candjî l’ pådje» po radjouter des infôrmåcions.)

Sustantif

mandaye o.

1. li ci (cene) k' on lyi fwait todi fé çou k' les ôtes ni vlèt nén fé, et ki n' pout nén dire non.
   • Cwand elle aveut dandjî di s' fé remoenner å hamtea, del nute, cwand avént dvou travayî disk' a meynute meyzeure, c' esteut l' Esmayel li mandaye di siervice — L. Mahin.

   F. homme à tout faire, manœuvre, petite main.

2. sierveu, esclåve.
   • Li ci k' a fwait l' må est l' mandaye do diåle (Sint Matî rat. pa J.Cl. Rigaux).
   • Po n' pus esse li mandaye mesbridjî på Tins, sôlez vos d' vén et d' powezeye (C. Baudelaire, ratourné pa — J. Schoovaerts (fråze rifondowe).

   F. serviteur, esclave.

3. pitite djin, eneviè les rwès et les gros.
   • Po k' so li Rwè et les mandayes, I lujhe li solea sins låtchî (R. Viroux).

   F. simple citoyen.

Disfondowes: man'daye, man'dâye, mândaye.