paf
Etimolodjeye
[candjî]Mot-brut (brut d’ on côp).
Mot-brut
[candjî]paf (nén candjåve)
- brut d’ ene sacwè ki tome.
- brut d’ ene sacwè ki s’ vént taper so ene ôte.
- brut d’ on côp d’ fizik.
Sinonimeye
[candjî]- (brut d’ ene sacwè ki tome): bardaf
- (brut d’ ene volêy di côp): pertif et pertaf
- (brut d’ on côp d’ fizik): panf, pif et paf
| singulî | pluriyal | |
|---|---|---|
| omrin | paf | pafs |
| femrin | pafe | pafes |
paf omrin (purade eployî come addjectif sudjetrece)
- ki dmeure la, sins bodjî, a cåze d’ ene sorprindante novele.
- Li djoû k’ on m’ a dit k’ el walon, c’ est ene langue, dj’ a dmoré paf… et bilingue. — Pierre Faulx (fråze rifondowe).
- Li cinsî a cmincî a-z awè peu. Si feme esteut tote pierdowe et tote pafe. Ses ovrîs, da lu, avént télmint peu k’ i cåzént di s’ såver. — Gaston Lucy (fråze rifondowe).
- Bardî, bardaf ! Vola tot l' monde paf !— Paul-Henri Thomsin, ratournant Astérix amon lès Bèljes, 2022, p. 40 (fråze rifondowe).
Sinonimeye
[candjî]peté, reyusse, ståmusse, stoumaké, maké, baba; 
Loukîz a : « ståmusse »
