Aller au contenu

pidje

Èn årtike di Wiccionaire.
Cisse pådje ci do Wiccionaire n’ est co k’ ene esbåtche.
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.

Etimolodjeye

[candjî]
(Sustantif 1) Tayon-bodje latén « petreum » (di pire)[1].
(Sustantif 2) S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « pidje », el pout stitchî vaici.

Sustantif 1

[candjî]
singulî pluriyal
pidje pidjes

pidje omrin

  1. voye di pire.
    • Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :

I gn a cåzu rén dins ci hagnon ci, mins si vos irîz rnaxhî dins des ôtes motîs, et trover l’ mot « pidje », riherez ciddé li scrijha do mot ki vos î avoz trové, et l’ rahouca do motî el Djivêye des motîs do walon.

Prononçaedje

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
pidje
  • Francès : chemin de pierre

Sustantif 2

[candjî]
singulî pluriyal
pidje pidjes

pidje omrin

  1. cahoute u plantchî metou ene dijhinne di metes hôt, po on tchesseu a l’ afut saetchî les ciers, les tchivroûs, u po les wårdeus d’ on camp d’ prijhnîs awaitî les poites.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]

Prononçaedje

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
pidje

Sourdants

[candjî]
  1. Herbillon Jules, Legros Elisée, Origine et avatars d'un mot wallon : Tîdje « chemin de terre », Revue belge de philologie et d’histoire, t. 32, fasc. 4, 1954. pp. 1027-1047 (lére)