Aller au contenu

pindeure

Èn årtike di Wiccionaire.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
pindeure pindeures

pindeure femrin

  1. (mot do bastimint) binde di fier clawêye di coûtchî so èn ouxh ou finiesse, pol sotni sol viertire
  2. (mot do bastimint) pus lådjmint, li sistinme di pindaedje d' èn ouxh, ene finiesse, en etir
    • Ci n' esteut nén pierdowe k' elle esteut, li pindeure; c' esteut disfwaite Lucien Somme (fråze rifondowe).
    • Come di djusse, cwand gn a do solea, on rsaetche les cwåreas, po-z enairi; ou on les rleve, s’ i gn a des pindeures (so les coûtches å toubak) Lucyin Mahin, rimetant so papî on cåzaedje da Yvon Barbazon.
    • On a rmetou des veras et des clitches ås ouxhs, refoirci les pindeures rabrocté les bårires, ristoper les bawetes et les rayires avou des toitches di strin Joseph Selvais, dins Å pî des plopes p. 18 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]
ahesse po pinde èn ouxh

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
binde di fier
ahesse djenerike po pinde èn ouxh après l' anchoure