Aller au contenu

ponoe

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « pon- », bodje A do viebe « ponre », avou l’ cawete « -oe ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
ponoe ponoes

ponoe omrin

  1. (antomeye des biesses) organe del poye ki lyi sieve a ponre les oûs.
  2. (mot des cinsîs) plaece la ki les poyes vont ponre (sin. ponete)

Ratournaedjes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :