Aller au contenu

pouxhance

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « pouxhe », avou l’ cawete « -ance ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
pouxhance pouxhances

pouxhance femrin

  1. estance d' esse pouxhant, d' aveur do pouvwer.
    • Li pôve diåle a pierdou tote si pouxhance. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Gåre di bwès ! Ké bea sondje po mes ouys, kéne pouxhance
      E-n on clair live d' imådjes plin d' coleurs et d' candjmints ! Louis Lagauche, "L' inmant", (1947), Li ponne dè gård di bwès, p. 147 (fråze rifondowe).
    • Li Bon Diu est sins cmince et sins finixhmint, sins mzeure, d' ene pouxhance sins pareye. Jean Bosly, L’ îmitåcion d’ Jèzus-Cris (ratourné di J. Bosly) (fråze rifondowe).
    • C’ est siervi les cis ki n’ ont måy assez d’ pouvwer et d’ pouxhance. Jacques Lebois (fråze rifondowe).
    • E cir tot a brimbådes,
      Do vî payîs d’ nos tåyes,
      Co traze nûlêyes tamjhèt
      Li pouxhance do solo
      — Nicolas Donnay, Come on tabeûr Sins loumîre (1975) (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
pouxhance