Aller au contenu

prijhnire

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « prijhon » (avou spotchaedje del cawete « -on ») avou l’ cawete « -ire ».

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin prijhnî prijhnîs
femrin prijhnire prijhnires

prijhnire femrin

  1. li cene k’ est reclôse el prijhon.
  2. (mot do bastimint) prijhon.
    • Mi bea tchestea m’ avizéve ene prijhnire. Louis Lagauche (fråze rifondowe).
    • On netyive cial et la, tot binåjhe do rnaker,
      Sol boûtneure. Li sizet gruzinéve e s’ prijhnire
      Ki rpindeut-st å pegnon dispoy cist åmaténJoseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.23, “Vîx Souv’nir” (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
ene k’ est reclôse el prijhon
prijhon Loukîz a : prijhon