Aller au contenu

prouve

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Svierba do viebe « prover », calcaedje do francès « preuve » (minme sinse).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
prouve prouves

prouve femrin

  1. tot cwè (fwait, dijhaedje…) ki mostere k' ene sacwè, k' est so dotance, est bén l' veur.
    • Po vs diner ene prouve ki l' amour ni våt nén cwate fiers d' on tchén, dji vs va conter ene pus ôte afwaire ki l' cene ki s' pasrè motoit torade cial. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.11 (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. fåte di prouve
    • Esse enocinté fåte di prouve. Motî Forir (fråze rifondowe).
  2. fé l’ prouve di
    • Fé l' prouve d' ene régue d' årmetike. Motî Forir (fråze rifondowe).
  3. fé ses prouves
    • Si advocåt a fwait ses prouves. Motî Forir (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
fwait, dijhaedje ki mostere k' ene sacwè est bén vraiye

Codjowas

[candjî]

prouve

  1. indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « prover ».
  2. suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « prover ».
  3. kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « prover ».

Prononçaedje

[candjî]

/pʁuːv/

Codjowa

[candjî]

prouve

Do viebe «prouver»

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike prouve so Wikipedia