Aller au contenu

pucele

Èn årtike di Wiccionaire.

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin pucea puceas
femrin pucele puceles

pucele omrin

  1. (dujhance sociåle) djonne kimere ki n' a nén co yeu des rapoirts secsuwels.
    • Les aiwes di Tongue sont bounes eto po les puceles
      K' åront leyî spiyî leu schiele
      Ca ele les såront si bén rsôder
      K' les aveules s' î lairont tromper Lambert de Ryckman (fråze rifondowe et rarindjeye).
    • Djaene D' Ark a stî rayeye sol fouwêye; ça a duré lontins paski, estant pucele, i gn aveut pont d' tiraedje.
  2. (plante) (fleur) pitite blanke fleur ki rexhe li prumire après l' ivier, ki l’ sincieus no, c’ est : Galanthus nivalis.
    • Ni pestelez nén les puceles; èn serîz nén on ptit côp djalote sor zeles, kécfeye ? Lucyin Mahin, ratournant Carine Adamiak.

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Dizotrins mots

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]
blantche fleur do moes d' fevrî

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

[candjî]
djonne kimere k' est co etire
fleur ki trawe li nive

Waitîz eto

[candjî]