Aller au contenu

riyotreye

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « riyoter » avou l’ cawete « -reye ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
riyotreye riyotreyes

riyotreye femrin

  1. sacwè k’ on dit u k’ on fwait po fé rire.
    • Ele est todi a fé des riyotreyes.
    • Riyotreye et brijhe di prétins
      Esteu-ce amour ou amourete?
      Camille Gaspard (fråze rifondowe).
    • Ni pinsez nén, savoz, paski dj' so ene femreye
      Ki dji rçûrè todi vos belès riyotreyes— Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, «w:Li savtî», 77-143 (fråze rifondowe).
    • Et pus tård, bén pus tård, tote mi djoyeusté d' åme,
      Dinéve ås tiesses di hoye po divni leu-z oumeur :
      On ptit air inte deus airs, des riyotreyes… ou ene låmeLouis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 110 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
riyotreye