Aller au contenu

sårteu

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

No d’ fijheu do viebe : « sårter ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin sårteu sårteus
femrin 1 sårteuse sårteuses
femrin 2 sårtêyresse sårtêyresses

sårteu omrin

  1. onk ki sårtêye dins les bwès.
    • I n’ a nole plaece ki n’ poite l’ ombion des ptitès corotes di cisse pratike la (li sårtaedje) ; li pelote del tere di l’ Årdene end est tote roylêye ; On-z î advine mî k’ en on live li grande istwere des sårteus. Serge Fontaine (fråze rifondowe).
    • Tot ça po vs mostrer ki les djins d’ avår ci ont todi fwait do feu ; i s’ rissintèt d’ mwintès djermêyes di sårteus, di fådeus et d’ bokions. — Laurent Dabe (fråze rifondowe).
  2. onk ki rneteye on terén des bouxhons et des waezons.
    • Pire boutéve ses dijh eures come sårteu et come piyotcheu, efonçant s’ piyotche dins les bancs d’ agåjhe. Michel Piette (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. magnî come on sårteu

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
sårteu