sårteu
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]No d’ fijheu do viebe : « sårter ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /sɔːʀ.ˈtøː/ /saːʀ.ˈtøː/ /soːʀ.ˈtøː/ /saːʀ.ˈtøːʀ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /sɔːʀ.ˈtøː/
- Ricepeures : sår·teu
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | sårteu | sårteus |
femrin 1 | sårteuse | sårteuses |
femrin 2 | sårtêyresse | sårtêyresses |
sårteu omrin
- onk ki sårtêye dins les bwès.
- I n’ a nole plaece ki n’ poite l’ ombion des ptitès corotes di cisse pratike la (li sårtaedje) ; li pelote del tere di l’ Årdene end est tote roylêye ; On-z î advine mî k’ en on live li grande istwere des sårteus. — Serge Fontaine (fråze rifondowe).
- Tot ça po vs mostrer ki les djins d’ avår ci ont todi fwait do feu ; i s’ rissintèt d’ mwintès djermêyes di sårteus, di fådeus et d’ bokions. — Laurent Dabe (fråze rifondowe).
- onk ki rneteye on terén des bouxhons et des waezons.
- Pire boutéve ses dijh eures come sårteu et come piyotcheu, efonçant s’ piyotche dins les bancs d’ agåjhe. — Michel Piette (fråze rifondowe).
Ratourneures
[candjî]Mots vijhéns
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
[candjî]sårteu
- Francès : essarteur (fr), défricheur (fr)