Aller au contenu

signå

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « sign- » ‎(« sene ») (avou candjmint d’ voyale) avou l’ cawete «  ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
signå signås

signå omrin

  1. sene k' on voet did lon.
    • Li tchåfeu do trén n' a nén veu l' signå.
  2. sene k' on dene po dmander ås ôte di fé ene sacwè.
    • —Tins, atrape, Beau Nuage!!
      Patch! ine savate après l’ sôlêye. Ci fout l’ signâl, èt les hèrvês di totes les cognes aplovît so li s’crène dè pauve potince, qui n’ sét wice si hèrer èt houkî s’ feumeJoseph Vrindts, Tot tûsant (1924), Beau nuage, p.300.

Parintaedje

[candjî]

signaler

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
sene evoyî did lon