Aller au contenu

tchant

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye 1

[candjî]

Tayon-bodje latén « cantus » (minme sinse)

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
tchant tchants

tchant omrin

  1. sons fwaits avou l' vwès et modulés di manire årmonieuse ou ritmike.
  2. årt ou tecnike di tchanter.
Parintaedje
[candjî]
Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
[candjî]
tchant

Etimolodjeye 2

[candjî]

Tayon-bodje latén « cantus » (pa des côps scrît canthus), li boird d' ene rowe; lu-minme epronté å gålwès (loukîz å burton « kant » (“ceke”), å walès « cant » (“boird”).

Sustantif

[candjî]

tchant omrin

  1. li costé li pus stroet et l' pus longou d' ene plantche, d' ene brike, evnd. Li mot n' s' eploye cåzu ki dins l' ratourneure:
    so tchant: (mot des mnujhîs et scrinîs) metou sol trintche, sol pus stroet costé, tot cåzant d' on bwès, d' ene brike.
Ratourneures
[candjî]
  1. gn a rén d' si foirt k' on bwès so tchant, ene gade so ses coines et ene comere so s' dos : (po rire) dijhêye des tcherpetîs po mostrer li foice d' on bwès so tchant.
Parintaedje
[candjî]
Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
  • tchant : E1
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
  • tchamp : (pa mwais compurdaedje do mot)
Ratournaedjes
[candjî]
tchant