Aller au contenu

totoute

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Aplacaedje di : « tot » + « houte » (avou fondaedje do H).

Prononçaedje

[candjî]

Adviebe

[candjî]

totoute (nén candjåve)

  1. d’ on costé a l’ ôte.
    • Il a passé totoute.

Ratournaedjes

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin
et femrin
totoute totoutes

totoute omrin et femrin (come addjectif djondrece, todi metou padrî l’ no)

  1. foirt oniesse, foirt capåbe, tot cåzant d’ ene djin.
    • Vos estoz èn ome totoute.
    • Vos djåzez come èn ome totoute. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.42 (fråze rifondowe).
    • Dji va-st adji come èn ome totoute, et a pårti d’ asteure, pus rén n’ m’ arestêyrès Joseph Duysenx (fråze rifondowe).
    • S' i gn a des omes totoutes, pocwè n' pôreut u pont aveur di femes totoutes ?

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
foirt capåbe, sins nou difåt

Divancete

[candjî]

totoute (nén candjåve)

  1. tot å long di.
    • Totoute l’ istwere, li propagande a tofer djouwé l’ minme djeu. Manfred Lejoly (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

[candjî]
totoute