Aller au contenu

turlurete

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « turelure », avou l’ cawete « -ete »

Prononçaedje

[candjî]

Mot-brut

[candjî]

turlurete (nén candjåve)

  1. sôre di rifrin.

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
turlurete

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
turlurete turluretes

turlurete femrin

  1. feme ene miete drole, fråjhule.
    • I m' cwirt des mizeres la k' dji n' vou nén fé credit a ene turlurete ki dmeure cial pus lon. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.79 (fråze rifondowe).
    • Li ci kel pôrè atraper, li trezôr del bele turlurete serè por lu … Paul-Henri Thomsin, ratournant e walon Walon’rèye, tére di lédjindes, 1998, p. 44 (fråze rifondowe).
  2. feme k' on coutche åjheymint avou.
  3. (pa stindaedje do sinse) houre.
    • On dit k’ ele fwait l’ turlurete avå les rowes di Lidje ! Joseph Mignolet, « Li Vwè dè Clokî, 1926, p.18 (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]
feme ene miete drole, fråjhule
feme k' on coutche åjheymint avou

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
feme ene miete drole, fråjhule
feme k' on coutche åjheymint avou