Aller au contenu

veyåve

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « vey » avou l' cawete "-åve", (noûmot eplaidî pol prumî côp diviè 1997) (foirdjî po replaecî l' calcaedje «vizibe»).

Prononçaedje

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin veyåve veyåves
femrin padrî veyåve veyåves
femrin padvant veyåve veyåvès

veyåve omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. ki pout esse veyou.
    • L' accint do vî pårler walon d' Grå-Fayi mostere on foirt rôlaedje des R, nén veyåve dins l' sistinme di rashiaedje Feller. Lucyin Mahin.
    • Basti on scrît lingaedje ki sereut l' minme po tertos, ça sereut come diner on coir a tot çou ki nos rashonne; rinde veyåve dins li scrijhaedje les fondmints k' tos nos pårlers sont bastis dsu. Lorint Hendschel.

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

[candjî]
k' on pout vey