Aller au contenu

vindou

Èn årtike di Wiccionaire.

Prononçaedje

[candjî]

Pårticipe erirece

[candjî]
singulî pluriyal
omrin vindou vindous
femrin vindowe vindowes

vindou omrin

  1. pårticipe erirece omrin do viebe « vinde »</noinclude>.
    • Oyi, leu manaedje a stî vindou.

Ratournaedjes

[candjî]
vindou

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin vindou vindous
femrin vindowe vindowes

vindou omrin

  1. onk ki fwait avou ls innmis, disconte d' on paymint.
    • Et mågré tos les låtches, les vindous, les djannesses,
      Po viker so blancs poes k' ont trayi nosse payis
      Et k' ont fwait des esclåve e nosse vigreuse djonnesse,
      Ti n' a nén polou nos språtchî !Louis Lagauche, "L' inmant", Ås walons, (1947), p. 120 (fråze rifondowe).
    • Vla l' årbite xhufele penalti; «ti n' es k' on vindou, don, ti; va rzè, po on barakî; t' irès raprinde ti mestî». Lucyin Mahin.

Ratournaedjes

[candjî]
onk ki s' vind a l' innmi

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :