xhinåd
Aller à la navigation
Aller à la recherche
Walon (Rifondou)[candjî]
Etimolodjeye[candjî]
Do viebe « xhiner » avou l’ cawete « -åd »
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.Prononçaedje[candjî]
Disfondowes: chinaud(e), chinâ, âde, chinârd, hignâd, hignaurd, hignârd, -âde.
xhinåd, xhinåde
I. [o.f.n]
- onk, ene ki s' fote des djins dirî leu dos.
- Ci xhinåd la a todi l' air di s' fote di vos.
- Les xhinåds djhént, di vey li ptit mingurlet påpåd ki Miyin aveut yeu sol tård: "Ça arive co bén avou les vîs roncins". — Auguste Laloux (fråze rifondowe)..
- pelante djin.
- (éndjolike) imådjete ki fwait ene xhinêye, metowe divins on messaedje éndjolike.
Sinonimeye[candjî]
Rilomêye do mot[candjî]
- Xhinåd : onk des persounaedje des Ipocondes.
Ratournaedjes[candjî]
- F. sot, railleur, moqueur, taquin.
- F. importun.
II. [addj. purade padvant] ki xhene.
- xhinåde air : air di deus air, k' on voet bén k' c' est po s' fote.
- Li mwaisse sierveu aveut ene pitite xhinåde air cwand il a respondou.
Ratournaedjes[candjî]
- F. air goguenard, narquois railleur.