Aller au contenu

zûnant

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « zûner » avou l’ cawete « -ant ».

Prononçaedje

[candjî]

Pårticipe prezintrece

[candjî]

zûnant (nén candjåve)

  1. pårticipe prezintrece do viebe « zûner ».

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin zûnant zûnants
femrin padrî zûnante zûnantes
femrin padvant zûnante zûnantès

zûnant omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. ki fwait on brut come ene moxhe ki vole
  2. foirt plaijhant a-z ôre, a vey, a viker.
    • - Totafwait va å pair des ponces ! Vos ploz rivni a cénk eures di l’ après-nonne; vos efants seront la.
      - C’ est clapant !
      - C’ est zûnant ! Lucyin Mahin, dins l' mierpitit fime «Li scole foû scwere», [[w:Fiesse_ås_lingaedjes_walons#Ocupaedjes_coinreces|]] 2019.
  3. nén piké des viers.
    • S' on dit ene paskeye ou ene fåve on pô zûnante,
      Ni vs såvez nén po fé l' "dji-vou-dji-n'-pou" ;
      C' est sovint zeles ki sont les pus plaijhantes,
      Adon tchaeskene n' è wåde nén pus k' i n' vout. Louis Lagauche, "Amon nos autes : tchansons tchusèyes" (1908-1912), p.23 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
zûnant
nén piké des viers