Aller au contenu

acostumance

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « consuetudo », adon racuzinåve avou l' vî francès « accoustumance » (minme sinse) et l' francès « accoutumance ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
acostumance acostumances

acostumance

  1. (dujhance sociåle) manire di todi fé dins on metou payis, e-n ene metowe societé.
    • Li trimlaedje, c' est ene måle acostumance Motî Forir (fråze rifondowe et rarindjeye).
    • Ci n’ est nén lu k’ a l’ acostumance di raler so ene djambe ; adon, pocwè hantchler pareymint ?

Ratourneures

[candjî]
  1. sorlon l’ acostumance.
    • Après bén des souweurs, vola l' grin k' est a houte
      Et, tot l' veyant foû sogne, l' ome a si télmint bon
      K' i roveye d' on plin côp totes ses hisses et ses poennes.
      Ossu, c' est l' djoye å cour ki, po fiesti ses djins,
      I les preye a fé l' cok, sorlon l' acostumance Henri Simon, "Li cok" (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

Fås amisse

[candjî]

Li francès « accoutumance » n' a nén l' minme sinse.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
manire di todi fé