Aller au contenu

acpagnmint

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe «acpagnî», avou l’ cawete « -mint » (des sustantifs fwaits so des viebes)

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
acpagnmint acpagnmints

acpagnmint omrin

  1. çou k' acpagne (ki va avou) ene ôte sacwè.
    • Po monter vost eterprijhe, vos åroz dandjî di l' acpagnmint di djins d' mestî.
  2. (pus stroetmint) (muzike) djouwaedje dilé on mwaisse instrumint; tchantaedje dirî on mwaisse tchanteu, ene mwaisse tchanteuse.
    • Neni, ca tote si djonnesse, elle a dansé sins guitåre ni flûte, avou l' seul acpagnmint d' ses pîs et d' ses castagnetes Joseph Mignolet, dins « L' amour a l' Alambra », p. 16 (fråze rifondowe).
    • Åtoû des femes, mousseyes di rôbes ås volants, (…) i s' fwait dvins les cours come èn acpagnmint d' castagnete Joseph Mignolet, dins « L' amour a l' Alambra », p. 57 (fråze rifondowe).
    • Cist instrumint la, k’ est vraiymint ene edvincion del Basse Sambe, permeteut ås djouweus d’ årmonica d’ awè èn acpagnmint bén sotnou come avou ene contrubasse Willy Marchal (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

[candjî]
çou ki va avou
instrumint u tchanteu ki va avou èn ôte