Aller au contenu

aprandjire

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Sustantivaedje d’ ene troke divancete « a » et do no « prandjire », del minme manire ki alnute, åmatén.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
aprandjire aprandjires

aprandjire femrin

  1. tins del prandjire.
    • Dissu l’ tins d’ aprandjire,
      Les viyès bounès djins s’ assopixhnut, påjhires
      En aspoyant leu tiesse conte el dos del tcheyire. Willy Bal (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
aprandjire
  • Francès : temps de midi