båjhaedje
Etimolodjeye
[candjî]Do viebe « båjhî » avou l’ cawete « -aedje ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /bɒː.ˈhɛt͡ʃ/ /bɑː.ˈhɛt͡ʃ/ /bɔː.ˈhɛt͡ʃ/ /boː.ˈhɛt͡ʃ/ /boː.ˈʒat͡ʃ/ /bɔː.ˈʒat͡ʃ/ (betchfessî å), (betchfessî jh), (betchfessî ae)
- (pa rfrancijhaedje) /bɔ.ɛd͡ʒ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /bɔː.ˈʒɛt͡ʃ/
- Ricepeures : bå·jhaedje
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| båjhaedje | båjhaedjes |
båjhaedje omrin
- no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe "båjhî".
- Dj' aveu si bon d' cweri e vosse hanete Li plaece inte deus croles po mete on long båjhaedje — Albert Maquet (fråze rifondowe).
- On båjhaedje e-st on fwait hisdeus,
Et pwis, n' aveur ki li ptit betche,
Po stitchî l' ome et pol schôder,
On ptit mamé tot court tot setch,
Sins rén dvant po mî l' enonder !— Martin Lejeune, "Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune" p. 105, "Lu riselet" (fråze rifondowe). - Li nute si plake so mi åme come on båjhaedje di feme. — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Disseûlance », 1922, p.20 (fråze rifondowe).
- Sins cnoxhe li båjhaedje del foite air et do hatixhant solo, i gn a des plantes ki filèt, ki wangnèt, ki bouzèt …— Arthur Xhignesse, « Boule-di-Gôme », 1912, p.4 (fråze rifondowe).
- Des arondes, a trûlêyes, balzinént dzeu s' blonde tiesse,
Si tchén hawéve di djoye tot rveyant l' coine di s' toet,
Et Djôzef di finiesse,
Lyi voyive on båjhaedje sol betchete di ses doets— Joseph Mignolet, "Fleûrs di prétins", p.83 (1929), "Li molin dè vî Stiène" (1925) (fråze rifondowe).
