caroube
Walon (Rifondou)[candjî]
Etimolodjeye[candjî]
Bodje arabe « خَرُّوب » (kharroub) pal voye do tayon-bodje latén « carrubium » (del Moyinådje), pa calcaedje do francès « caroube »; (noûmot eplaidî pol prumî côp diviè 1915).
Prononçaedje[candjî]
- AFE :
- Modele:pz. ''c /ka.ˈʀup/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : ca·roube
Sustantif[candjî]
| singulî | pluriyal |
|---|---|
| caroube | caroubes |
caroube femrin
- (frut) sôre di longou frut, come ene hotche di ptit poes, avou des rondès platès grinnes divins, k' on pout magnî.
- Dins l' ravitaymint ki vneut d' Amerike, gn aveut cobén des caroubes; c' esteut po les tchvås, mins les djins les magnént come bouboune — Jean-Jacques Gaziaux (fråze rifondowe et rarindjeye).
Parintaedje[candjî]
Ratournaedjes[candjî]
long frut d' åbe e-n ene hotche, magnåve
Francès : caroube (fr)
Waitîz eto[candjî]
Lijhoz l’ årtike caroube so Wikipedia