Aller au contenu

catoû

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « toû » avou l’ betchete « ca- ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
catoû catoûs

catoû omrin (pus sovint eployî å pluriyal)

  1. fijhaedje di s' schåyî do tchimwin direk.
    • Qui nos mine sovint pa tos catoûs, èwou qu'I nos voutAuguste Laloux, Li ptit Bert.

Ratourneures

[candjî]
  1. Des toûs et des catoûs : des tournicaedjes, sins ariver a çou k’ on vout.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Sinonimeye

[candjî]

ratoû, distoû

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
  • catoû : R12

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Coûtchant, w. do Mitan

Ratournaedjes

[candjî]
distoû