ratoû

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Bodje « toû » avou l’ betchete « ra- ».

Prononçaedje[candjî]

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
ratoû ratoûs

ratoû omrin (pus sovint eployî å pluriyal)

  1. toû k’ on fwait po rén.
  2. saye di tromper èn ôte.

Ratourneures[candjî]

  1. Des toûs et des ratoûs : des tournicaedjes, sins ariver a çou k’ on vout.
    • Après bråmint des toûs et des ratoûs, Abråm arive å payis d’ Canawan (Marie-Claire Desmette).
    • I nd ont fwait, des toûs et des ratoûs, po-z avni disk’ a ci Motî Gilliard (fråze rifondowe).
  2. Endaler toû et ratoûs : ni fé k’ aler et vni.

Sinonimeye[candjî]

Mots vijhéns[candjî]

Pwaire minimom[candjî]

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes[candjî]

distoû
toursiveuzreye