toû

Walon (Rifondou)

singulî	pluriyal
toû	toûs

toû omrin

bodjaedje complet so lu-minme.
- Il a fwait l' toû del måjhon po vey s' i gn ♫reut nén èn uxh u ene fignesse å lådje, mins broke di gade !
porminåde po s' distreyî.
- Vén, on irè fé on toû sol dicåce.
(mot d' ciclisse) coûsse pa estapes dins tot on payis.
- C' esteut l' ci k' aveut wangnî cénk côps l' toû d' France.
sacwè ki dmande d' esse adroet Loukîz a : « aveur li toû ».
- Nén k’ ele ni soeye nén tote dhåmonêye, et si peneuse, mins ele a todi si pô d’ tins et d’ toû po s’ ocuper des efants, k’ ele ni sait nén minme esse mame li djoû k’ end a-st onk di moens ! — Arthur Xhignesse, « Boule-di-Gôme », 1912, p.24-25 (fråze rifondowe).
laide kénte.
- C' est co on toû do fayé Miyin.
- Tos les toûs, totes les calinreyes,
  K’ on rtrouve e fond del crapulreye,
  Ki fjhèt les voleurs, les moudreus,
  S’ abatît come on côp d’ tonire,
  So les deus djonnes priyesses mankés— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.85, “Li Vôye di l’Eglise” (fråze rifondowe).
moumint k' on passe ene sawice, et k' on a ratindou avou ds ôtes.
- Intrez, c' est vosse toû !
- Dji m’ a-st acoûtchî cial el måjhone d’ ene vijhene…
  L’ andje e-st evoye a s’ toû… — Joseph Mignolet, « Li Vwè dè Clokî, 1926, p.25 (fråze rifondowe).