Aller au contenu

ci-cial

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Aplacaedje di : « ci » + « cial »

Prononçaedje

[candjî]

Prono d’ mostraedje

[candjî]
singulî pluriyal
omrin ci-cial ces-cial
femrin cisse-cial cesses-cial

ci-cial femrin

  1. po mostrer et replaecî on femrin no singulî (biesse, djin, sacwè) k' est djondant.
    • Ele houke tot bas ene posteure di croye k' est tot près d' on moton k' a l' cawe djus, si bas ki ci-cial ni l' etind nén. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.6 (fråze rifondowe).
    • Mins po ci-cial, paret, fårè k’ vos metexhe les pôces. Henri Simon, « Janète » 1911, (eplaidaedje da Jean Haust di 1936), p.122 (fråze rifondowe).
    • C' est paski l' vicåreye n' est måy k' ene coûsse ås çanses ;
      Ci-cial saetche so s' molén, ci-la cwirt a fé s' tchet. Louis Lagauche, "L' inmant", Å neûr payîs dè l’ hoye, (1947), p. 130 (fråze rifondowe).

Contråve

[candjî]

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
ci-cial