djinnant
Apparence
Pårticipe prezintrece
[candjî]djinnant (nén candjåve)
- Do viebe « djinner »
Addjectif
[candjî]singulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | djinnant | djinnants |
femrin padrî | djinnante | djinnantes |
femrin padvant | djinnante | djinnantès |
djinnant omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)
- ki fwai rsinti del honte divant tertos.
- Si manire di pårler est bén djinnante. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Vola mamjhele Agate al tere,
Et par måleur, si bea ptit pî
Esteut dmanou divins li strî.
Ene djambe e l' air ! Po ene bele djonne feye
C' esteut djinnant, i faleut vey ... — Joseph Kinable, Les crostillons (1889), "L’agilité del baronne", p.15 (fråze rifondowe).
- anoyeus.
- Ti posse est foirt djinnant. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- k' ehale.
Sinonimeye
[candjî]ki fwait rsinti del honte divant tertos
k' ehale
Ortografeyes
[candjî]Ratournaedjes
[candjî]ki fwait rsinti del honte divant tertos
k' ehale
- Francès : gênant (fr), encombrant (fr)