Aller au contenu

djinnant

Èn årtike di Wiccionaire.

Pårticipe prezintrece

[candjî]

djinnant (nén candjåve)

  1. Do viebe « djinner »

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin djinnant djinnants
femrin padrî djinnante djinnantes
femrin padvant djinnante djinnantès

djinnant omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. ki fwai rsinti del honte divant tertos.
    • Si manire di pårler est bén djinnante. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Vola mamjhele Agate al tere,
      Et par måleur, si bea ptit pî
      Esteut dmanou divins li strî.
      Ene djambe e l' air ! Po ene bele djonne feye
      C' esteut djinnant, i faleut vey ... Joseph Kinable, Les crostillons (1889), "L’agilité del baronne", p.15 (fråze rifondowe).
  2. anoyeus.
    • Ti posse est foirt djinnant. Motî Forir (fråze rifondowe).
  3. k' ehale.

Sinonimeye

[candjî]
ki fwait rsinti del honte divant tertos

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
ki fwait rsinti del honte divant tertos
k' ehale