Aller au contenu

estalaedje

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « estaler » avou l’ cawete « -aedje ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
estalaedje estalaedjes

estalaedje omrin

  1. hågnaedje des martchandeyes k' on vout vinde.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.
  2. (pa stindaedje do sinse) tåve, meube k' ele sont poizêyes dissus, estale.
    • Ele diveut co fé cint råjhons
      Po siervi les djonnes haguetes,
      Ki dbitént totes sôres di råtchåds,
      Et fjhént halcoter si estalaedje. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.43, “Li Plèce Grétry” (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. droet d’ estalaedje

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : E203, C8

Ratournaedjes

[candjî]
estalaedje