Aller au contenu

estoelî

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di s(i)- / (e)s-
Cogne prumrece
(dirî voyale)
Dispotchaedje
(dirî cossoune)
Divanceye voyale
(dirî cossoune)
stoelî sitoelî estoelî

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « estoele » avou l’ cawete «  ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
estoelî estoelîs

estoelî omrin

  1. alofôme di « stoelî ».
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :