Aller au contenu

fiéve

Èn årtike di Wiccionaire.

Prononçaedje

[candjî]

Etimolodjeye 1

[candjî]

Bodje « fi- », bodje A do viebe «  » avou l’ cawete di codjowaedje « -éve ».

Codjowa

[candjî]

fiéve

  1. fijheut / fjheut ; durant indicatif erirece (imparfait), troejhinme djin do singulî, do viebe «  ».
    • Djai stî sbarée en veyant Julie avou s’matoufè !  On è fiéve sovint à l’maujon… ça m’done envie dè r’fè tins ! Joselyne Mostenne.
      • Dj' a stî sbarêye e veyant Djuliye avou s' matoufè ! On è fjheut sovint e l' måjhon; ça m' dene eveye d' è rfé, tén !

Etimolodjeye 2

[candjî]

Loukîz a : « five »

Sustantif

[candjî]

fiéve femrin

  1. five.
    • Dj'ai m' tièsse vûde a cause dèl fiéve Motî del Lovire, a « vûde ».
      • Dj' a m' tiesse vude a cåze del five.
Sipårdaedje do mot
[candjî]

Aschates walon picård

Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :